Page 246 - e-Kongre Bildiriler Kitabı

 Uzaktan eğitimle ilgili teknolojik okur-yazarlık eğitimleri verilebilir.
 Uzaktan eğitimde veliler daha çok işe koşulmalı, her veli öğrencisi için eğitim koçu rolüne
özendirilmelidir. Bu konuda velilere rehberlik yapılabilinir.
 Uzaktan eğitimle materyal oluşturma bağlamında öğretmenlere hizmet içi eğitim
verilebilinir.
 Küçük sınıflarda içeriklerinde daha çok eğitsel oyunlara yer verilebilir. Derse ve sürece karşı
öğrencilerin adaptasyonlarını artırır.
 Uzaktan eğitimde karşılaşılan sorunların tespiti için ölçme-değerlendirme hususunda ayrı
ayrı veli-öğrenci-öğretmen araştırmaları yapılabilinir. Alan yazına bu konuda destek
verilebilinir.
 Uzaktan eğitimde örgün eğitimle beraber süreç içerisinde verilmesinde yararlı olabilir.
Salgınlar dışında uzaktan eğitimin verilmesi teknolojik çağın bir gerekliliği olarak sağlanabilir.
 Lisans düzeyinde uzaktan eğitim ve uzaktan ölçme-değerlendirme konularında dersler veya
konular eklenebilir. Öğretmen yeterlilikleri bu sayede daha üst seviyelere ulaşabilir.

KAYNAKÇA
Abalı Öztürk, Yasemin; Şahin, Çavuş (2014). Alternatif Ölçme Değerlendirme Yöntemlerinin
Akademik Başarı, Kalıcılık, Öz yeterlilik Algısı Ve Tutum Üzerine Etkisi, Çanakkale 18 Mart
Üniversitesi Eğitim Fakültesi Eğitimde Kuram ve Uygulama Dergisi. ISSN: 1304-9496 (2014), 10(4):
1022-1046
Akkoç, Hatice (2012). Bilgisayar Destekli Ölçme-Değerlendirme Araçlarının Matematik
Öğretimine Entegrasyonuna Yönelik Hizmet Öncesi Eğitim Uygulamaları ve Matematik Öğretmen
Adaylarının Gelişimi, Türk Bilgisayar ve Matematik Eğitimi Dergisi, Vol.3No.2 (2012), 99-114
Atılgan, H. (2011). Değerlendirme ve not verme. H. Atılgan (Ed.). Eğitimde ölçme ve
değerlendirme içinde (349-395), Ankara: Anı Yayıncılık.
Bahar, M., Nartgün. Z., Durmuş. S. ve Bıçak, B. (2006). Geleneksel-alternatif ölçme ve
değerlendirme öğretmen el kitabı. Ankara: PegemA Yayıncılık.
Baki, A. (2008). Kuramdan uygulamaya matematik eğitimi (4. bs.). Ankara: Harf Eğitim
Yayıncılık.
Bars, M., Şimşek, Ö., & Zengin, Y. (2017, Mayıs). Matematik öğretmenlerinin ölçme ve
değerlendirmede bilgi ve iletişim teknolojilerini kullanmaya yönelik görüşlerinin incelenmesi.
International Teacher Education and Accreditation Congress (ITEAC), Yıldız Technical University,
İstanbul.
Birgin, O. & Gürbüz, R. (2008). Sınıf öğretmeni adaylarının ölçme ve değerlendirme
konusundaki bilgi düzeylerinin incelenmesi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 20,
163-179.
Şimşek, Ö. (2016). Öğretmen adaylarının teknolojik pedagojik alan bilgisi öz-yeterliklerinin
uluslararası eğitim teknolojisi standartları (ISTE-T 2008) bağlamında incelenmesi (Yayımlanmamış
doktora tezi). Dicle Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Diyarbakır.
Black, P., & Wiliam, D. (1998). Assessment and classroom learning. Assessment in Education,
5(1), 7–74.
Black, P., Harrison, C., Hodgen, J., Marshall, B. & Serret, N. (2010). Validity in teachers’
summative assessments. Assessment in Education: Principles, Policies and Practise, 17, 215-232.
Bloom, B. S., Hastings, J. T. ve Madaus, G. F. (Eds) (1971). Handbook on the Formative and
Summative Evaluation of Student Learning. New York: McGraw-Hill.
Brown, G. T. L. & Wang, Z. (2014, in press). Illustrating assessment: How Hong Kong university
students conceive of assessment‘s purposes. Studies in Higher Education, 39(2).
Büyükkaragöz, S. S. ve Çivi, C. (1997). Genel Öğretim Metotları. İstanbul: Öz Eğitim Yayınları
Choi, N. & Chang, M. (2011). Interplay among school climates, gender, attitude toward
mathematics and mathematics performance of middle school students. Middle Grades Research Journal,
6(1), 15-28.
Chureman, C. W. (1968). The Systems Approaeh. New York: Dell Publishing Co., Ine.

246