Page 170 - e-Kongre Bildiriler Kitabı

Kaynakça

Caseley, P. M. (2004). Toward an authentic pedagogy: An investigation of authentic learning instruction

in a middle school. Pacific Lutheran University.
Collet-Klingenberg, L. L., Hanley-Maxwell, C., & Stuart, S. (2000). The relationship of an ecological

model of career development to authentic learning. Research Institute on Secondary Education

for Youth with Disabilities, 2.

Çeçen, M. A., & Aytaş, G. (2008). Metne dayalı dil bilgisi öğretiminin sekizinci sınıf öğrencilerinin dil
bilgisi başarısına etkisi. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 5(1), 133-149.

Demir, M. (1988). Türkçe Öğretiminde Yöntemler. Türk Dilinin Öğretimi Toplantısı (ss. 79-82).

Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları.

Güneş, F. (2013). Dil bilgisi öğretiminde yeni yaklaşımlar. Journal of Language and Literature, 2(7), 71-

92.

Güneş, F. (2017). Türkçe öğretimi yaklaşımlar ve modeller. Pegem Atıf İndeksi, 1-416.

MEB (2005). Türkçe dersi öğretim programı. Ankara: Millî Eğitim Bakanlığı Talim Terbiye Kurulu

Başkanlığı.

MEB (2019). Türkçe dersi öğretim programı. Ankara: Millî Eğitim Bakanlığı Talim Terbiye Kurulu
Başkanlığı.

Reeves, T. C., & Herrington, J. (2010). Authentic tasks: The key to harnessing the drive to learn in

members of “Generation Me”. In Looking toward the Future of Technology-Enhanced
Education: Ubiquitous Learning and the Digital Native (pp. 205-222). IGI Global.

Rule, A. C. (2006). The components of authentic learning. Dspace.sunyconnect.suny.edu (20.07.2020

tarihinde erişim sağlanmıştır.)

Shrum, J. L., & Glisan, E. W. (2000). Teacher’s Handbook: Contextual Language Instruction. Amerika:

Heinle & Heinle.

Üstten (Uslu), A. (2004). Dil Bilgisi Öğretimi İle İlgili Yaklaşımlar Ve Tartışmalar. Bilim ve Aklın
Aydınlığında Eğitim. S. 56, ss. 17-19.

Yıldız, C. (2003). Ana Dili Öğretiminde Çağdaş Yaklaşımlar ve Türkçe Öğretimi. Ankara: Pegem A
Yayıncılık.

170