Page 36 - e-Kongre Bildiriler Kitabı

Prof. Dr. Ayşe Sibel TÜRKÜM

Salgın Krizi İle Keşiflerimiz: Hoşlansak da Hoşlanmasak da

Dünya olarak Covid-19 kriziyle karşılaşmaya hazır değildik. Bu süreçte sağlık hizmetlerinin ne
kadar önemli olduğunu bir kez daha anlamış olduk.

Eğitimi ve eğitimcinin önemini fark ettik. Aslında hizmetler sektöründeki her bir sektörün, her
bir çalışanın çok çok önemli bir işlevi olduğunu; su taşıyan, kargo hizmetimizi gerçekleştiren, yiyecek
içecek sektöründe çalışanlar, sağlık sektöründe, eczaneler… Hepsinin önemini bir kere daha kavramış
olduk.

Kısacası bunları topladığımız zaman insan emeğinin ne kadar kutsal, ne kadar değerli olduğunu fark
etme fırsatımız doğdu. Lakin bir kısmımız, bardağın dolu kısmına değil de boş kısmına bakıp işlerin
hala ne kadar aksayarak gittiğini görüp ona odaklanıp şikâyet etmeyi seçebiliyorlar.

Biraz bizim için gerçekle yüzleşme gibi olan bir keşfimiz daha var. İçinde yaşadığımız hayatın
iplerini aslında çok da elimizde tutamadığımızın farkına vardık. Uğraşıp didiniyoruz, birçok fedakârlık
yapıyoruz ya da bizi sevenler ya da bizim sevdiklerimizin fedakârlık yapmasını istiyoruz. Hep yakın ya
da uzak gelecekteki o kendimize koyduğumuz ya da yakın çevremize, ülkemiz insanına koyduğumuz
hedefler için sanki onlar elimizin altında da biz sadece planları yerine getiriyormuş gibi davranırken
şimdi baktık ki kontrol hiç de bizde değil.

Bir anda yaşamımız elimizden uçup gidebiliyor. Bu aslında yeni olan bir şey değil. Hiçbir zaman
bunu yadırgayamazken şimdi daha çok risk altındayız. Peki, hoşumuza gitmeyen şeyler var mı, kuşkusuz
var. Benim bir psikolojik danışman olarak gözlediğim soru: “Son yıllarda acaba ebeveynlik
becerilerimizde bir körelme oldu mu?” şeklindeydi.

Çünkü çocuklar okula gidip günün önemli bir kısmında okul ve okul yönetiminin sorumluluğu
içinde geçirirken şimdi eve kapandılar. Kimisi özel derse bir yerlere yollanıyor, kimisi evine özel eğitim
için eğitimcileri davet ediyor, kimi kursa gidiyor, kimisinin de evde çocukların olduğu saatlerde başka
profesyonel hizmet sunan destekçileri var.

Kriz anında birdenbire bütün kaynakların kapısına kilit vuruldu ve çocuklarla baş başa kaldı
ebeveynler. Ve ağırlıklı olarak da psikolojik danışmanlara ya da rehberlik servislerinde çalışan rehberlik
hizmeti sunan diğer alanlardan mezun kişilere: “Biz çocuklarımız meşgul edemiyoruz, biz
oyalayamıyoruz, yardım edin!” dediler.

İnsanların bu krizle karşılaşma ya da karşılaşmamalarını sağlama konusunda hizmetler
sürdürülürken, önemler alınırken bazı varsayımlara dayalı olarak uygulamalara geçildiği
düşüncesindeyim. Bunu küçük guruplarla paylaşıyorum ama geri bildirim almakta bizim için çok
önemli. Bu varsayımların bazılarıyla ilgili ciddi kuşkum var.

Örneğin, eğitime hiç ara vermedik; mesela bu çok çok önemli bir şeydi. Biliyorsunuz krizle
mücadele etmenin en önemli kısmı gündelik yaşama, gündelik rutine, düzene en kısa sürede geri
dönebilmek. Çocuklar için en önemli şey eğitime ara vermeden, yüz yüze olan ya da aşina olduğumuzun
aynı kalitesinde o anda gerçekleştiremeyeceğimizi bile bile tekrar eğitim yaşantısını planlamaktı.

36