Page 422 - e-Kongre Bildiriler Kitabı-II

Eğitimde Yeni Normlar-II Uluslararası Covid-19 Kongresi

tedir (Millî Eğitim Bakanlığı Bilim ve Sanat Merkezleri Yönergesi, 5.madde). Ülkemizde, 2021 yılı itibariyle
toplamda 185, Bursa’da ise 4 BİLSEM bulunmaktadır ve buralarda 40 bin civarında özel yetenekli öğrenci
eğitim almaktadır.
Türkiye’de COVID-19 ile mücadele kapsamında pek çok önlem alınmıştır. İnsan sağlığını korumak amaçlı
yapılan bu uygulamaların başında; sokağa çıkma yasakları, seyahat kısıtlamaları, karantina süreçleri ve
okullardaki eğitim öğretim faaliyetleri ile ilgili kısıtlamalar gelmektedir.
Nasıl ki insan yaşamın devamlılığı için beslenme ve sağlık ihtiyaçlarının karşılanması gerekiyorsa,
toplumsal ilerlemenin sağlanabilmesi için de eğitim ve öğretim hizmetinin devam etmesi gerekmektedir
(Yılmaz, 2020).
Yaşanan bu süreçte eğitim öğretim uygulamaları açısından farklı ülkelerde benzer tedbirler alınmıştır
(Yaman, 2021). Öncelikle 16 Mart 2020 tarihinde Türkiye’de okullar geçici bir süreyle kapatılmış, ardından
tüm ülkede uzaktan eğitime geçilmiştir (MEB, 2020). Milli Eğitim Bakanlığı haftalık ders programlarında
değişiklikler yaparak, Eğitim Bilişim Ağı (EBA) ile internet üzerinden ve TRT ile televizyondan telafi eğitimi
başlatacağını duyurmuştur (MEB, 2020).
Türkiye’de 20 milyonu aşkın öğrenci ve bir milyondan fazla öğretmen uzaktan eğitime geçiş yapmıştır.
Bu süreçte yeteri kadar hâkim olamadığımız uzaktan eğitim ile eğitimin devamlılığı sağlanmaya çalışılmış-
tır (Karip, 2020). MEB tarafından, EBA’ya erişmek isteyen öğrenciler için sınırlı düzeyde de olsa ücretsiz
internet hizmeti sağlanmıştır (Emin, 2020).
Uzaktan eğitim yüz yüze eğitime göre daha esnek, öğrenci açısından sorumluluğu yüksek, klasik sınıf
yönetiminde uygulanan disiplin anlayışından daha farklı bir ortamın benimsenmesini zorunlu kılan bir sü-
reçtir (Yılmazsoy ve Kahraman, 2019). Uzaktan eğitim uygulamasının avantajı mekan ve zaman açısından
esnek olmasıdır (Bozkurt, 2017; Solak, Ütebay ve Yalçın 2020).
Uzaktan eğitimde, öğretmen ve öğrenciler fiziksel olarak aynı yerde olmasalar da teknolojik imkânlar
sayesinde bağlantı kurarlar ve eğitim öğretim faaliyetlerine devam ederler. Toprakçı’ya (2017) göre uzaktan
öğretim, kablolu, kablosuz ve posta ile haberleşmeyi sağlayan kanallar üzerinden; telefon, radyo, mektup,
televizyon, internet, intranet, video, bilgisayar, vb. araçlarla sunulan; öğrenci ile öğretmenin fiziksel olarak
birbirlerinden ayrı olarak eş zamanlı ve eş zamansız bir araya gelip öğrenme ve öğretmeyi kısmen ya da
tamamen gerçekleştirdikleri öğretim faaliyetlerinin bütünüdür. Aslında eğitimin bir metodudur.
Uzaktan eğitim; hastalık, coğrafi uzaklık, ailevi durumlar, yaş, zaman ve maddi sıkıntılar gibi nedenlerle
örgün öğretim kurumlarında yüz yüze eğitim öğretim yapılamadığı zamanlarda öğrenenlere görsel/işitsel
ve elektronik materyaller kullanarak eğitim öğretim imkânı sunan bir yöntemdir (Demiray, 1999). Uzaktan
eğitimin yeni eğitim ortamı yaratmak, iş ile öğretimi bütünleştirmek, hayat boyu öğrenmeyi sağlamak,
eğitim öğretim sürecine bilişim teknolojilerini bütünleştirmek gibi amaçları vardır (Cavanaugh, 2001: 75).
Uzaktan eğitimde, internet erişiminin çok sık karşılaşılan bir problem olduğu ifade edilmektedir (Ser-
çemeli ve Kurnaz, 2020). Yüz yüze iletişim ve etkileşimin azalması uzaktan eğitimin kısıtlılıkları arasında
sıralanmaktadır (Altun Ekiz, 2020; Karakuş ve diğ., 2020). Bununla birlikte, süreçte kullanılan teknolojilere
erişim sıkıntısı, teknoloji ve internet altyapısının eksikliği, paydaşların sürece ilişkin tutum ve motivasyon-
larının düşüklüğü gibi sebepler, uzaktan eğitim sürecinin niteliğini olumsuz yönde etkileyebilmektedir.
Yaşanabilecek bu olası problemler, konuya ilişkin alanyazındaki çalışmalara da yansımıştır (Batdal
Karaduman, Akşak Ertaş ve Duran Baytar, 2021). Pandemi döneminde Türkiye’de eğitim alanındaki ça-
lışmalarda en sıklıkla çalışılan konu, eğitim ve öğretim sorunlarıdır (Çifçi ve Ersoy, 2021). Özkul ve Aydın
(2012) tarafından yapılan çalışmada, araştırmaya katılan öğrencilerin üçte birinin uzaktan eğitime ilişkin
yeterli bilgiye sahip olmadığı; Barış (2015) tarafından yapılan çalışmada ise, öğrencilerin uzaktan eğitime
ilişkin tutumlarının olumsuz yönde olduğu tespit edilmiştir.
Başaran, Doğan, Karaoğlu ve Şahin (2020) tarafından ise, etkileşimin kısıtlı olması, öğrencilerin derse
aktif katılamaması, uzaktan eğitimin bireysel farklılıklara uygun olmaması ve yaşanan teknik aksaklıklar
sebebiyle derse girişte sorunlar yaşanmasının uzaktan eğitimin getirdiği olumsuzluklardan olduğu tespit

artvincovidcongress.org 422 - Bildiri Metni -