Page 658 - e-Kongre Bildiriler Kitabı-II

Eğitimde Yeni Normlar-II Uluslararası Covid-19 Kongresi

5.Öneriler

Reklamlardan yetişkinlerin beklentileri daha çok “uzun olmamalı” şeklinde (%23) iken çocuk gelişi-
mi ve olumsuz etkileri için beklentileri (%3,4) daha düşüktür (RTUK, 2013; 144. akt. Çelebi, 2014). Ertunç
(2011) çoukların algısının yaş aldıkça geliştiğini ve reklamların bu algılar üzerinde önemli payı olduğunu
belirtmiş, Radyo ve Televizyon Üst Kurulu’nun önceliğinin ise çocuklarda bu algıyı değiştirmemek olduğu
görüşünü aktarmıştır. Reklamların obeziteyi etkilemesi ve çocuk psikolojisinde yeri de olduğu bilinmektedir.
Bu bağlamda,
1. Ebeveynler tarafından çocukların izlediği reklamlar gözetilmelidir.

2. Reklamların oluşumunda daha zararsız yaklaşım benimsenmelidir.
3. Aile içinde televizyonunve reklamların getirebileceği zararlar en aza indirilmelidir.
4. Obezite ile ilgilidaha doğru tutumlar sergilenmelidir.
5. Çocuk gelişimde obezite çok öenmli bir yere sahiptir. Bu nedenle ebeveynlerin çocukların gelişim
aşamasında kontrol sağlamaları açısından önemli görevler düşmektedir.

Kaynaklar

Aydın, M.Ç. (2012). Küresel Bir Kültür Olarak Fast Food, Televizyon izleyiciliği, Reklamlar ve Obezite
Sorunu. Marmara Üniversitesi İletişim Fakültesi, Akdeniz İletişim Dergisi, 101-119.
Büyüköztürk, Ş. (2005). Anket geliştirme. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 3(2), 133-151.
Çelebi, E. (2014) “Televizyon Reklamlarının Çocukların Davranışsal Tutumları Ve Obezite Gelişme Riski
Üzerine Etkileri. Uluslararası Hakemli İletişim ve Edebiyat Araştırmaları Dergisi, 2(4), 97-107.
Çakır, M. (2012). Küreselleşmenin Meydan Okuyucu Niteliğine Çocuk Medyasından Bir Örnek: Sünger
Bob ile Kutsanan FastFood Kültürü ve Çalışma Etiği. In Ege University 13. International CulturalStudiesSy-
mposium: Changeand Challenge (pp. 299-312).
Ersoy, S.,& Özbaş, S. (2020). Çocukların Gıda Tüketimi Üzerine Televizyon Reklamlarının Etkisi. Aka-
demik Gıda, 18(2), 172-179.
Ertunç, F. (2011). Çocuk Dünyasında Reklamın Rolü: Televizyon Reklamlarında Çocuklara Yönelik Dü-
zenlemeler. T.C. Radyo ve Televizyon Üst Kurulu, Uzmanlaşma Tezi. Ankara, Ekim 2011.
hsym.saglik.gov.tr 30/12/2020 tarihinde erişilmiştir.
Karaçor, S.,Tunçer, T., &Bulduklu, Y. (2018). Çocuklarda Obezite Artışı İle Yiyecek Ve İçecek Reklamları
Arasındaki İlişki. PESA Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 4(1), 134-141
Özdemir,B. (2020). Televizyonda Yayınlanan Gıda Reklamlarının Çocuklara Etkisi: Uzman Görüşlerinin
İncelenmesi. Akademik Mabuat, 4(2), • Kasım 2020.
RTUK (2013), Televizyon İzleme Eğilimleri Araştırması 2012, Kamuoyu Yayın Araştırmaları ve Ölçme
Dairesi Başkanlığı, Ankara.
Şeker, İ. T.,Hastaoğlu, E., Hastaoğlu, F., & Şeker, T. Yiyecek İçecek İşletmelerindeki Tehlike: Çocukluk
Çağı Obezitesi. Sivas Interdisipliner Turizm Araştırmaları Dergisi, (4), 7-14.
Yılmaz, Y. (2020). Televizyonda aşırı tüketimi tavsiye edilmeyen gıda reklamları için besin profili mo-
delinin değerlendirmesi. Uluslararası Halkla İlişkiler ve Reklam Çalışmaları Dergisi, Cilt: 3, Sayı: 2, 107-130

artvincovidcongress.org 658 - Bildiri Metni -