Page 216 - e-Kongre Bildiriler Kitabı-II

Eğitimde Yeni Normlar-II Uluslararası Covid-19 Kongresi

4. SONUÇ VE TARTIŞMA

Bu araştırmanın amacı pandemi döneminde okula uyum ve koronavirüs kaygısına yönelik yapılan
grup çalışmasının çocukların okul kaygıları üzerine etkisini incelemektir. Araştırmanın sonucunda deney
ve kontrol grubunun okul kaygısı ölçeği ile genel kaygı ve sosyal kaygı alt boyut son ölçümdeki puanlarının
anlamlı düzeyde farklılaşmadığı saptanmıştır. Benzer şekilde deney grubuna uygulama öncesi ve sonrası
uygulanan Okul Kaygısı Ölçeği ön test/son test puanları arasında anlamlı bir fark olup olmadığını belirlemek
amacıyla uygulanan Wilcoxon İşaretli Sıralar Testi sonucunda deney grubunun ön test/son test puanları
arasında anlamlı bir fark olmadığı belirlenmiştir.
Alanyazın incelendiğinde okula uyum ve koronavirüs kaygısına yönelik deneysel çalışmaların sınırlı
olduğu görülmektedir. Bu da araştırmamızı benzer araştırmalarla kıyaslama konusunda bizi sınırlamakta-
dır. Bu konu ile ilgili olgu sunumu olarak Erden, Şirin-Ayva ve Tekin (2015) okul reddinde bilişsel davranışçı
terapinin ilkokul ve ortaokul düzeyinde kullanımını incelemiş ve olgular ile yaklaşık 40’ar dakikalık sekiz
oturum gerçekleştirilmiştir.
Araştırma sonucunda, öğrencilerin okulla ilgili sıkıntılarında, okula gelmemek için evde sergiledikleri
olumsuz davranışlarında ve devamsızlıklarında azalma görülmüştür. Bir başka olgu sunumunda: Babadağı,
Usta ve Karabekiroglu (2017) asperger bozukluğunda okul reddine yönelik çok eksenli bir tedavi yaklaşı-
mı uygulamışlar ve psikofarmakolojik yaklaşım, psikoeğitim, sistematik duyarsızlaştırma, aşamalı maruz
bırakma, gevşeme egzersizleri gibi yöntemlerle gibi bilişsel davranışçı yaklaşımlardan yararlanmışlardır.
Görüşmeler sonrasında bireylerin bir kısmı okula dönerken bir kısmında sorunun devam ettiği sonucuna
ulaşılmıştır.
Alanyazındaki çalışmalarda okul kaygısı ile ilişkisi incelenen değişkenlerin ruhsal bozukluk (Özcan ve
Aysev, 2010), depresif belirti (Yurtbay, 1997), ebeveynlerin ruhsal bozuklukları (Öztürk, Güzelhan ve Alya-
nak, 1999; Özcan, Kılıç ve Aysev, 2006) ve anksiyete duyarlılığı (Aslan, 2018) olduğu görülmektedir. Bu
araştırmalar dışında okula uyum süreci ile ilgili öğretmen görüşleri (Kahraman, Şen, Alataş ve Tütüncü,
2018) ve annelerin bakış açısını (Sevimli, 2010; Kıldan, 2012; Taşçı ve Sığırtmaç, 2014) inceleyen araştırma-
lar da mevcuttur. Bunlara ek olarak nitel bir çalışma örneği olarak Yüksel ve diğerleri (2016) okula uyum
sağlamakta güçlük çeken çocukların çizdikleri okul resimleri üzerine nitel bir araştırma gerçekleştirmiştir.

5. ÖNERİLER

Bu çalışma sonuçlarından yola çıkarak pandemi döneminde okula uyum ve koronavirüs kaygısına
yönelik yapılacak olan grup çalışmalara ihtiyaç vardır. Bu sebeple bu tür çalışmaların sayısı arttırılabilir.
Bu çalışma sadece 1. Sınıf öğrencileri ile yapılmıştır. Bu yüzden farklı örneklem gruplarında ve özellikle
kademe geçişlerinde (ilkokuldan ortaokula, ortaokuldan liseye) bu çalışmaların etkililiği sınanabilir.
Okul psikolojik danışma ve rehberlik servisleri pandemi döneminde okula uyum ve koronavirüs kaygı-
sına yönelik öğrenci, öğretmen ve veli seminerleri verebilir, pano-bülten-broşür çalışmaları düzenleyebilir
ve grup rehberliği çalışmaları gerçekleştirebilir.

KAYNAKLAR

Aslan, M. (2018). 8–14 yaş grubu öğrencilerde anksiyete duyarlılığı ile okul reddi arasındaki ilişkinin
incelenmesi (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Çağ Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Mersin.
Ayaydın, H., & Takatak, H. (2018). Farklı sınıflara verildikten sonra iki kardeşin büyüğünde gelişen okul
reddi: bir olgu sunumu. Namık Kemal Tıp Dergisi, 6(1), 28-31.
Ayaz, G. (2015). Çocuklarda ayrılık kaygısı bozukluğu gelişimi ile annenin kişilik özellikleri ve bağlan-
ma stili arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi (Yayınlanmamış tıpta uzmanlık tezi). Trakya Üniversitesi, Tıp

artvincovidcongress.org 216 - Bildiri Metni -