Page 362 - e-Kongre Bildiriler Kitabı-II

Eğitimde Yeni Normlar-II Uluslararası Covid-19 Kongresi

Sonuç
• Araştırmaya mesleki deneyimleri 3 ile 25 yıl arasında değişen, merkez ve kırsalda çalışan, 9 kadın
ve 6 erkek olmak üzere toplam 15 sınıf öğretmeni katılmıştır.
• Sınıf Öğretmenleri TRT EBA İlkokul programlarını çoğunlukla ara sıra seyretmektedirler.

• TRT EBA’nın öğrencilerin çok yönlü gelişimi açısından yeterlilik durumuna ilişkin sınıf öğretmenleri
çoğunlukla yeterli görmektedirler.

• Öğretmenler TRT EBA İlkokul’u “İlkokul İlgi ekici ve kalıcı öğrenmeye yönelik güncel yaşantılar
sunması, müziksel ögeler, somut materyaller, eğlenceli metinler vb. çocukların öğrenmesinde kulla-
nılması ve tekrar programları ile farklı zamanlarda izlenebilmesi” açılarından güçlü görürken “etkinlik
düzeyinin düşük olması, kazanımın kapsamlı verilmemesi, anlatımın monoton yapıda olması” açılardan
gelişime açık görmüşlerdir.
• Sınıf öğretmenleri öğrencilerin TRT EBA İlkokul’u izleme durumuna ilişkin çoğunlukla “ara sıra iz-
lenmekte” olduğunu belirtmiştir.
• Öğrenciler TRT EBA İlkokul TV programlarını; içeriklerin kolay ve basit gelmesi, ailelerin bu konuda
ilgisiz olması, ailede çocuk sayısının fazla olması ve yetişkinlerin benzer saatlerde başka programlar
izlemesi gibi nedenlerden dolayı izle(ye)memektedirler.

Kaynaklar

Adıyaman, Z. (2002). Uzaktan eğitim yoluyla yabancı dil öğretimi, TheTurkish Online Journal of Edu-
cationalTechnology, 1 (1), 92-97.
Aydın, E. (2020). COVID-19 döneminde EBA TV üzerinden yapılan Türkçe derslerinin değerlendirilmesi.
Milli Eğitim Dergisi, (Salgın Sürecinde Türkiye’de ve dünyada Eğitim), 877-894
Bakioğlu, A. ve Can, E. (2007). Uzaktan öğretim öğrencilerinin TV ders programları bağlamında yöne-
timi değerlendirmeleri. Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 25(25), 17-33
Bozkaya, M. (2006). Televizyonun uzaktan eğitimde kullanımı, Selçuk Üniversitesi İletişim Fakültesi
Dergisi, 4(3), 146-158.
Gökkaya, Z. ve Akçiçek, Ş. B. (2012). Türkiye’deki Uzaktan Eğitim ve E-Sertifika Programlarına Çağdaş
Bir Yaklaşım: Örnek Bir Çalışma, 2, 1-18.
İşman, A. (2011). Uzaktan Eğitim. 4. Baskı, Ankara: Pegema Akademi.
Kana, F. ve Aydın, V. (2017). Ortaokul öğretmenleri ve öğrencilerinin eğitim bilişim ağı hakkında görüş-
leri, Journal of SocialAndHumanitiesSciencesResearch, 4 (13), 1494-1504.
Karpenko, M. P. (2008). Theemergenceanddevelopment of distanceeducation. Russian Educationan-
dSociety. 50 (3), 45–56.
Kırık, A. M. (2014). Uzaktan eğitimin tarihsel gelişimi ve Türkiye’deki durumu. Marmara İletişim Dergisi,
73-94.
MEB (2020). Uzaktan eğitim için uydu frekans ve yayın platformları bilgileri. http://www.meb.gov. tr/
uzaktan-egitim-icin-uydu-frekans-ve-yayin-platformlari-bilgileri/haber/20565/tr adresinden erişilmiştir.
Özbay, Ö. (2015). Dünyada ve Türkiye’de Uzaktan Eğitimin Güncel Durumu, Uluslararası Eğitim Bilimleri
Dergisi / The Journal Of International Education Science, 2(5), 376-394.
Öztürk, B. ve Çetinkaya, A. (2021). Pandemi döneminde bir eğitim aracı olarak televizyon: TRT EBA
TV. İNİF E- Dergi, 6(1), 140-16.
Türker, A. ve Dündar, E. (2020). Covıd-19 pandemi sürecinde eğitim bilişim ağı (EBA) üzerinden yürü-
tülen uzaktan eğitimlerle ilgili lise öğretmenlerinin görüşleri. Millî Eğitim, 49(1), 323-342.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2008). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (7.baskı). Ankara: Seçkin

artvincovidcongress.org 362 - Bildiri Metni -